Jawna rozprawa czy niejawne posiedzenie?

Jawność w sądzie ma dwie strony: wewnętrzną dla stron postępowania i zewnętrzną dla publiczności.

Jak pisał niegdyś Immanuel Kant, wszelkie działania odnoszące się do praw innych ludzi, których maksyma nie da się pogodzić z jawnością, są bezprawiem. Dziś nie budzi wątpliwości, że prawo do jawnego rozpatrzenia sprawy jest standardem systemu ochrony praw człowieka. Zgodnie z art. 45 ust. 1 konstytucji każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności każdy ma prawo do sprawiedliwego i publicznego rozpatrzenia jego sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony ustawą przy rozstrzyganiu o jego prawach i obowiązkach o charakterze cywilnym albo o zasadności każdego oskarżenia w wytoczonej przeciwko niemu sprawie karnej. Postępowanie przed sądem jest jawne, jednak prasa i publiczność mogą być wyłączone z całości lub części rozprawy sądowej ze względów obyczajowych, z uwagi na porządek publiczny lub bezpieczeństwo państwowe w społeczeństwie demokratycznym, gdy wymaga tego dobro małoletnich lub gdy służy to ochronie życia prywatnego stron, albo też w okolicznościach szczególnych, w granicach uznanych przez sąd za bezwzględnie konieczne, kiedy jawność mogłaby przynieść szkodę interesom wymiaru sprawiedliwości.

Sprawy rozstrzygane na posiedzeniu niejawnym

Jawność w...