Stabilizacja, która budzi niepokój

autor zdjęcia: Jewel SAMAD / AFP

źródło: Rzeczpospolita

Natalia Kaczmarek – druga po Irenie Szewińskiej Polka, która sięgnęła olimpijskiego podium na 400 m

Ośmiu polskich lekkoatletów wystąpiło w olimpijskich finałach i to wynik na miarę możliwości. Na podium stanęła tylko Natalia Kaczmarek, ale dziewięć medali zdobytych w Tokio trzy lata temu było osiągnięciem ponad stan.

Natalia Kaczmarek wbiegła do finału z ciężarem oczekiwań. Zgodnie widzieliśmy ją przed igrzyskami w gronie kandydatek do medalu na 400 metrów, a znaczenie jej występu tylko rosło wraz z kolejnymi niepowodzeniami kolegów i koleżanek z lekkoatletycznej reprezentacji.

Pół godziny przed biegiem, kiedy spadł deszcz, Kaczmarek zmartwiła się, że rozmyje jej makijaż, i to był jedyny problem. Tak przynajmniej powiedziała po biegu. Wszystkie finalistki biegały w tym sezonie poniżej 50 sekund, ale tylko ona – dwukrotnie – złamała granicę 49. Kiedy więc wyszło słońce, a biegaczki podeszły do bloków startowych, szukaliśmy wzrokiem tęczy, na której końcu leży skarb.

Poziom był wysoki. Wszystkie zawodniczki mimo mokrej bieżni pokonały 400 m w czasie poniżej 50 sekund. Zwyciężczyni, Marileidy Paulino (Dominikana), pobiła rekord olimpijski (48,17). Druga była Salwa Eid Naser (Bahrajn), kiedyś zawieszona za unikanie kontroli antydopingowych (48,53). Kaczmarek zajęła trzecie miejsce czasem 48,98. – Gdyby było cieplej i sucho, poprawiłabym rekord życiowy – mówiła.

Ma jeszcze rezerwy

Na wielkiej imprezie zadebiutowała podczas halowych mistrzostw świata w Birmingham (2018). Cicha, jeszcze wystraszona i nieco wycofana, wystąpiła wówczas tylko w eliminacjach, ale i tak odebrała później srebro. Powoli wchodziła do drużyny, która stawała się wielka. Rosła z...