Neosędziowski węzeł gordyjski

Celem przywracania praworządności w wymiarze sprawiedliwości nie jest spełnienie oczekiwań środowiska prawniczego, że przeszłość zostanie „rozliczona”, ale stworzenie instytucjonalnych gwarancji obywatelskiego prawa do sądu.

Stanowisko Komisji Weneckiej dotyczące modelu „przywracania praworządności” zintensyfikowało prawnicze spory wokół propozycji ustawowego rozwiązania problemu wadliwości powoływania sędziów. Sceptycyzm Komisji Weneckiej wobec rządowej propozycji rozwiązań spowodował zaskakujący renesans koncepcji konstytucyjnej nieważności powołań sędziowskich na podstawie rekomendacji tzw. neo-KRS. Czy jego przyczyna ma źródło w przesłankach uznania powołań sędziowskich za wadliwe, czy wynika z potrzeby szukania mechanizmu możliwego do pogodzenia ze stanowiskiem Komisji Weneckiej?

Kilka płaszczyzn kontrowersji

Dylematy i kontrowersje związane z problemem wadliwie powołanych sędziów prowadzone są na kilku płaszczyznach: wymogów i konsekwencji niespełnienia wynikających z prawa Unii Europejskiej oraz europejskiej konwencji praw człowieka niezbywalnych instytucjonalnych gwarancji niezawisłości i bezstronności sędziego związanych z procedurą jego powołania; wymogów i konsekwencji w tym samym zakresie wynikających z Konstytucji RP; granic kompetencji ustawodawczej w sferze ustalenia konsekwencji wadliwego powołania; konstytucyjnych, unijnych i konwencyjnych gwarancji nieusuwalności sędziego w przypadku sędziów wadliwie powołanych; możliwości i zasadności wykorzystywania mechanizmów represyjnych dla oceny uczestniczących w wadliwej procedurze powołania na urząd sędziego;...