Swastyka – wyklęty znak Słońca
Jak doszło do tego, że powszechnie szanowany symbol Słońca i jego życiodajnej energii został znienawidzony przez międzynarodową społeczność? Mowa oczywiście o swastyce czczonej od tysiącleci na Wschodzie. Zainteresowanie się jej kształtem przez narodowych socjalistów wypaczyło przesłanie znaku solarnego.
Nazwa „swastyka” pochodzi z języka Ariów, czyli najstarszej formy języka sanskryckiego: su (dobrze), asti (on jest), svasti (powodzenie), svastika (tworzący dobrobyt). Ten prastary i rozpowszechniony symbol o ramionach zwróconych w prawo uosabiał szczęście i ochronę przed złymi demonami. Na początku był związany z kultami solarnymi wielu pierwotnych kultur. Przedstawiał Słońce, wskazując na jego ruch po nieboskłonie, lub koło rydwanu boga Słońca. Dlatego też był związany ze światłem i dniem, oznaczając jasność, płodność i powodzenie. Jego przeciwieństwo – lewoskrętna swastyka (sauvastika) – symbolizowało noc, ciemność i czarną magię.
Symbol znany od tysięcy lat
Wiele kultur Wschodu przyswoiło swastykę do własnych symbolik. Przez tysiąclecia znak ten był używany przez ludy starożytne i nowożytne na Dalekim Wschodzie, w Azji Środkowej, Indiach, Mezopotamii, Mykenach, Troi, ptolemejskim Egipcie, przedkolumbijskiej Ameryce (Majów i Nawahów) oraz sztuce przedchrześcijańskiej. W Europie odnajdujemy swastykę sprzed ok. 5 tys. lat przed Chrystusem – wśród znaków kultury Vinča, oraz na ceramice z wczesnej epoki brązu w kulturze Sintaszta-Petrowka rozwijającej się w północnej części Wielkiego Stepu. Znak Słońca był odkrywany na stanowiskach archeologicznych z późnego neolitu na...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta


![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)


