Innowacje mają zamknąć obieg

autor zdjęcia: hedgehog94/Shutterstock

źródło: Rzeczpospolita

System kaucyjny ma usprawnić recykling plastikowych butelek

autor zdjęcia: RymanStudio/Shutterstock

źródło: Rzeczpospolita

Miliony ton tekstyliów lądują co roku na wysypiskach. Problem próbują rozwiązać startupy szukające zastosowań dla niszczonych lub poszarpanych tkanin, ale inwestorzy nie są już tak entuzjastyczni

autor zdjęcia: GreenThumbShots/Shutterstock

źródło: Rzeczpospolita

Zużyte i uszkodzone panele PV (i turbiny z farm wiatrowych) są kłopotliwym odpadem po OZE. Ale da się zrobić z nich ponowny użytek

Przyszłość należy do gospodarki obiegu zamkniętego. Ale nie uda się tam dotrzeć bez naukowców i ich wynalazków.

Throw-away society, społeczeństwo wyrzucania – ten termin pojawił się na łamach magazynu „Life” już w 1955 roku. I już wtedy służył do podsumowania gigantycznego marnotrawstwa surowców oraz rosnącej góry śmieci, którą – jak dziś wiemy – zaczynały dopiero usypywać społeczeństwa Zachodu.

Z czasem odpadów przybywało w coraz szybszym tempie: o ile w pierwszych latach XX w. ludzkość wytwarzała ciut powyżej 90 kg na mieszkańca Ziemi, to w obecnej chwili straciliśmy wszelką rachubę – pomijając fakt, że jest to kilkakrotnie więcej, a w krajach takich jak USA nawet dziesięciokrotnie. Co gorsza, stosunkowo rzadko odpady mają przed sobą przyszłość inną niż wysypisko: 19 z 38 rozwiniętych państw uwzględnionych w Global Waste Index kieruje na składowiska ponad połowę wytworzonych odpadów. Kraj uzyskujący najwyższy poziom recyklingu, Korea Południowa, poddaje temu procesowi 54 proc. wyrzucanych materiałów. Europa apogeum wyrzucania przeżyła w pandemicznym 2021 r., jednak Eurostat szacuje, że w 2023 r. wciąż statystyczny Europejczyk wytwarzał 511 kg odpadów.

Jedyną receptą na ten śmieciowy kryzys jest stworzenie gospodarki obiegu zamkniętego – takiego modelu funkcjonowania gospodarki i społeczeństw, który zapewni zamknięty obieg materiałów. Zapewne nigdy nie uda się uzyskać 100-procentowej cyrkulacji...