Pułapki w oświadczeniu dłużnika o poddaniu się dobrowolnej egzekucji

Z perspektywy wierzyciela istotna jest świadomość, że oświadczenie dłużnika o poddaniu się egzekucji jest jednostronne i ten najczęściej samodzielnie uda się do notariusza w celu jego złożenia.

radca prawny, Groele i Wspólnicy

Oświadczenie dłużnika o poddaniu się dobrowolnej egzekucji, składane na podstawie art. 777 § 1 pkt 5 kodeksu postępowania cywilnego, jest popularnym i efektywnym dla wierzyciela sposobem zabezpieczenia. W zasadzie na podstawie jednej wizyty u notariusza oraz wcześniejszego przygotowania stosownych dokumentów wierzyciel może uzyskać zabezpieczenie ewentualnego roszczenia w taki sposób, by jego egzekwowanie odbywało się z pominięciem często kosztownego i długotrwałego procesu sądowego. W założeniu więc „akty poddania się egzekucji przez dłużnika” winny być uproszczoną formą zmierzającą do najpełniejszego zrealizowania postulatu pewności oraz szybkości obrotu. Atrakcyjność tego rozwiązania wzmacnia fakt niskiej opłaty od wniosku (50,00 zł) oraz trzydniowy, choć instrukcyjny, termin na jego rozpoznanie. Praktyka postępowań klauzulowych pokazuje jednak, że droga wierzyciela do uzyskania tytułu wykonawczego może stać się niezwykle wyboista.

Treść oświadczenia dłużnika o poddaniu się dobrowolnej egzekucji ma kluczowe znaczenie dla uwzględnienia wniosku wierzyciela. Postępowanie klauzulowe ma charakter uproszczony, w którym dokonuje się wyłącznie formalnego badania przedkładanego tytułu, ustalając, czy spełnia on wymogi ustawowe. Poza kognicją sądu pozostaje istnienie i zakres obowiązku stwierdzonego tytułem (zaś zarzuty dłużnika co do niego będą rozpoznawane w...