Obowiązek denuncjacji

Zawiadamiający nie ma obowiązku sprawdzania faktów, jak również nie ponosi odpowiedzialności w przypadku, gdy okaże się, że czyn zabroniony nie został popełniony.

Zgodnie z treścią przepisu art. 16 ust. 1 ustawy z 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe dziennikarz jest zwolniony od zachowania tajemnicy zawodowej, gdy informacja, materiał prasowy, list do redakcji lub inny materiał o tym charakterze dotyczy przestępstwa określonego w art. 240 § 1 kodeksu karnego albo autor lub osoba przekazująca taki materiał wyłącznie do wiadomości dziennikarza wyrazi zgodę na ujawnienie jej nazwiska, lub tego materiału.

Przedmiotowa regulacja jest wyrazem uznania przez ustawodawcę, że przestępstwa o najcięższym ciężarze gatunkowym powinny być ścigane i osądzone bez względu na inne istotne wartości, takie jak np. tajemnica dziennikarska. Pamiętać bowiem należy, że problem tajemnicy zawodowej dziennikarzy jawi się jako jeden z fundamentalnych dla funkcjonowania niezależnej, korzystającej z wolności wypowiedzi i wykonującej swoją misję prasy.

Przestępność zaniechania denuncjacji

Pomimo to ustawodawca wprowadził wyjątkowe rozwiązanie polegające na powszechnym, prawnym obowiązku informowania organów ścigania o zaistnieniu takich przestępstw. Zgodnie z dyspozycją art. 240 § 1 k.k., jeżeli osoba mająca wiarygodną wiadomość o karalnym przygotowaniu albo usiłowaniu lub dokonaniu czynu zabronionego wymienionego w treści tego przepisu nie zawiadamia niezwłocznie organu powołanego do ścigania przestępstw, podlega karze pozbawienia wolności do lat trzech.

W art. 240...