Przesłuchania publiczne to odważny sposób na współczesne problemy

Musimy szukać rozwiązań stawiających czoło temu, co szkodzi państwu. Jednym ze sposobów są otwarte procesy powoływania osób na stanowiska państwowe.

Narzekanie, że kiedyś było lepiej, to obśmiewana postawa, od której się odżegnuję. Ta myśl przychodzi mi jednak dość często do głowy. Może zatem moje odżegnywanie się jest czysto estetyczne? Zwyczajnie nie chcę trafić do grupy osób nienadążających za zmianami i nieakceptujących ich?

Bo jednak pod pewnymi względami było lepiej. Może byliśmy jako społeczeństwo mniej zainteresowani, może niedoinformowani. I przynajmniej mieliśmy nudne instytucje co do zasady wywiązujące się ze swoich zadań. Wprawdzie były zamknięte i hermetyczne, ale dbały o powagę urzędu.

Dziś, gdy liczy się wyrazistość, powaga instytucji jest regularnie sabotowana zarówno przez polityków, jak i często przez osoby z wewnątrz. Może zatem trzeba to przyjąć i zastanowić się, co się zmieniło i jak działać w nowych warunkach?

Zmiany, zmiany

Refleksję nad zmianami przyniosły mi rozmowy z koleżankami i kolegami z innych organizacji o wyborach prezesa Najwyższej Izby Kontroli. Punktem wyjścia stały się dla nas doświadczenia Fundacji im. Stefana Batorego, Fundacji INPRIS, Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka i Sekcji Polskiej Międzynarodowej Komisji Prawników. W różnych konfiguracjach organizacje te monitorowały procesy wyboru najważniejszych osób w państwie, poczynając od 2006 r. Wypracowały restrykcyjną metodykę i praktyczne doświadczenie. Dokładnie sprawdzały życiorysy kandydatów,...