Niech zginie świat

Profesor Adam Strzembosz bronił sprawiedliwości przed wszystkimi najeźdźcami.

W ubiegłym roku w Teatrze Polskim w Warszawie prof. Adam Strzembosz odbierał nagrodę im. Jana Karskiego. Miał wtedy dziewięćdziesiąt cztery lata i zakładałem, że ograniczy się do kilku słów podziękowania, po czym, zmęczony, wróci na miejsce. Nic z tych rzeczy. Laureat zerwał się z krzesła, pewnym krokiem podszedł do mównicy i wygłosił długie przemówienie na temat wolnych sądów i praworządności. Wydawało się, że jest wieczny, ale niestety było to złudne – profesor zmarł przed kilku dniami w wieku dziewięćdziesięciu pięciu lat.

Wygłaszając wtedy na jego cześć laudację, przypomniałem, że fundator nagrody Jan Karski ustanowił ją dla ludzi, „którzy, godnie nad sprawą Polski potrafią się zafrasować” i uzupełniłem, że nad sprawą Polski i praworządności profesor frasował się całe życie. Nie był to zwykły frazes wynikający z charakteru uroczystości, bo uświadomiłem sobie, że z działalnością profesora na rzecz praworządności stykałem się przez całe swoje dorosłe życie. Najpierw jako z autorytetem usytuowanym gdzieś wysoko na piedestale, na który można było z daleka patrzeć i...