![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Kapelusz
OPOWIADANIE
Kapelusz
HENRYK BARDIJEWSKI
Stał zawsze na tym samym rogu, bez względu na pogodę. Przed nim na chodniku kapelusz, na dnie kapelusza parę monet, a jeżeli nie padało, to i banknot. Kiedy stanął po raz pierwszy w tym miejscu, był znacznie młodszy, drzewa po drugiej stronie ulicy nie sięgały jeszcze pierwszego piętra, a na jezdni leżała kostka. Wielu brało go za posąg, bo stał nieruchomo, tyle że jak na posąg trochę za blisko ściany, no i bez cokołu. Nigdy nie widziałem, żeby coś wrzucono mu do kapelusza. Nie widziałem też, żeby z kimś rozmawiał. Sądzę jednak, że gdyby któregoś dnia go zabrakło, dzielnica byłaby zaniepokojona. Był częścią ładu, do którego wszyscy przywykli.
Mieszkałem trzy domy dalej i z moich okien nie było go widać. Mijałem go idąc na przystanek lub do kiosku, gdzie codziennie kupowałem gazetę. Gdyby grał na jakimś instrumencie, przyszło mi do głowy, miałby może większe powodzenie. Postanowiłem go o to zagadnąć.
-- Nie jestem muzykalny -- odrzekł. -- Poza tym ludzie lubią ciszę, a ja jestem cichy jak mało kto. To jest wielka moja zaleta. Mój kolega zaczął grać na skrzypcach, to wzięli go do orkiestry i teraz ledwo wiąże koniec z końcem.
Ku mojemu zaskoczeniu był sympatyczny i rozmowny. A spodziewałem się, że jest obrażony na cały świat widzialny i niewidzialny, a ludzkość uważa za odwieczne zrzeszenie...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
