![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Moje uniwersytety
Pamięci PRL
Moje uniwersytety
Marek Nowakowski
Tych dwoje
Ania była gruba i pogodna. Głowę miała dużą, twarz mięsistą, włosy czarne, kręcone, korpus długi, nogi krótkie. Nie była ładna, ale oczy miała piękne, wielkie i kiedy się śmiała, stawała się bardzo ładna, promieniała. A śmiała się często, wynikało to z jej usposobienia.
W rocznicę rewolucji i innych świąt, także w dni akademii, masówek i zebrań, paradowała po salach wykładowych i korytarzach uczelni w stroju organizacyjnym. Czerwony krawat, zielona koszula, którą wypychały wielkie piersi.
-- O, idzie Róża Luksemburg! -- mówili wtedy niektórzy szeptem.
Ania ideologię traktowała bardzo poważnie. Była jej biblią.
Jej ojciec przed wojną był krawcem i komunistą. Teraz był komunistą i etatowym funkcjonariuszem partyjnym.
Bolek był chłopakiem średniego wzrostu, o szarej, ziemistej twarzy, policzki wpadnięte, rysy ostre, usta wąskie, blade i włosy też koloru ziemistego, pasmami przylegające do czaszki. Z natury był zapalczywy, zawzięty. Pochodził z robociarskiej rodziny, z Grochowa. Ojciec przed wojną był pepeesiakiem i działaczem związkowym, w jego domu nadal mówiło się o Piłsudskim przed przewrotem majowym i po przewrocie. Starszy brat Bolka zginął w powstaniu. Siostra po chorobie Heinego-Medina poruszała...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
