![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Czy karać za „kłamstwo oświęcimskie”
- Negowanie istnienia obozów zagłady to jedna ze współczesnych form antysemityzmu – uważa asystent naukowy w Poznańskim Centrum Praw Człowieka Instytutu Nauk Prawnych PAN
Rzecznik praw obywatelskich („Rz” z 9 – 10 lutego), uzasadniając konieczność zniesienia art. 132 kodeksu karnego, który umożliwia karanie osób pomawiających naród polski o udział, organizowanie i odpowiedzialność za zbrodnie komunistyczne i nazistowskie, wyraził również sprzeciw wobec obowiązywania w polskim prawie możliwości karania za głoszenie „kłamstwa oświęcimskiego”, tzn. negowanie istnienia obozów zagłady.
Chciałabym wskazać na te argumenty, które jednak sens istnienia tej drugiej regulacji prawnej uzasadniają.
Obowiązek wszystkich państw
Rzecznik, mówiąc o potrzebie prowadzenia przez Polskę polityki historycznej, wskazał m.in. na Niemcy jako przykład państwa taką politykę posiadającego. To jednak właśnie prawny zakaz głoszenia „kłamstwa oświęcimskiego” stanowi w Niemczech jeden z najistotniejszych elementów tej polityki. Rozwiązania prawne tam przyjęte, przez wiele lat modyfikowane w celu stworzenia regulacji najbardziej efektywnych, oraz zdecydowane ich stosowanie przez sądy sprawiły, iż każdy, kto publicznie dopuszcza się „kłamstwa oświęcimskiego” w tym kraju, musi liczyć się z nieuchronnością kary.
Negowanie komór gazowych nie może być traktowane jako wyrażenie czyjegoś poglądu, a jedynie jako celowe zakłamywanie faktów
Trudno zgodzić się z twierdzeniem dr. Janusza Kochanowskiego, iż...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
