![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Polska krew i dobra lewa noga
Ludovic Obraniak. Może być kolejnym piłkarzem po Olisadebe i Rogerze, który zagra w reprezentacji Polski, choć w naszym kraju się nie wychował
Jeden z najlepszych pomocników ligi francuskiej kilka dni temu dostał polski paszport. Podobno nie chodzi mu o grę w reprezentacji Polski, tylko o to, by stanąć nad grobem dziadka z dokumentem z orzełkiem. Reprezentacja i tak na tym skorzysta – Leo Beenhakker powoła Ludovica Obraniaka na sierpniowy mecz z Grecją.
Dziadek miał na imię Zygmunt i urodził się w Pobiedziskach. Kiedy wybuchła wojna, miał sześć lat i został w Polsce, mimo że prawie cała rodzina wyjechała do Francji.
Ucieczka dziadka
Nie wiadomo, czym się zajmował, wiadomo tylko, że żyło mu się tak ciężko, iż postanowił uciec z kraju w 1956 roku. Po 12 latach dostał francuski paszport, ale nie zrzekł się polskiego obywatelstwa. Był już żonaty z Josette, która też miała francuski paszport, ale jej matka była Włoszką, a ojciec Czechem.
Zygmunt szybko stał się Simonem, po polsku nie mówił już nikt z jego rodziny, dzieci nie miały od kogo się uczyć, nie utrzymywał kontaktów z ojczyzną. Z Josette miał jednego syna Fabrice’a, a wnukiem nie cieszył się długo, bo zmarł, kiedy Ludovic miał zaledwie dwa lata.
Spotkanie z Żewłakowem
Obraniakowie osiedlili się w Metzu, tam właśnie Ludovic nauczył się grać w piłkę i zaczął...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
