To kino mogło wybuchnąć wcześniej

źródło: PAT

Kadr z filmu „Moje miasto” w reż. Marka Lechkiego

autor zdjęcia: Jakub Ostałowski

źródło: Fotorzepa

Jerzy Kapuściński

Z Jerzym Kapuścińskim, szefem Studia Filmowego Kadr, rozmawia Barbara Hollender

Rz: Czego szuka pan w projektach młodych twórców?

Możliwości odnowienia kina. Buntu estetycznego, obyczajowego, kontestacji filmowego języka. Ale również nowego sposobu opisywania rzeczywistości.

W naszym kinie następuje wymiana pokoleniowa. Ale w drugiej połowie lat 90., gdy zaczynał pan w TVP działalność producencką, debiutów było bardzo mało. Zdarzały się lata, gdy jurorzy w Gdyni nie mieli kogo nagrodzić za pierwszy film. Czym było to spowodowane – trudnościami finansowymi czy oporem starszych reżyserów, którzy nie dopuszczali za kamerę konkurencji?

Jednym i drugim. Budżet kinematografii był niepewny i nieokreślony. Trochę pieniędzy przeznaczało na produkcję filmów państwo, trochę telewizje, ale w sumie była to krótka kołdra. A w kolejce do pieniędzy ustawiali się często twórcy zasłużeni i szacowni. Debiutanci rzadko się w niej przepychali.

Szefowie zespołów powtarzali, że są otwarci na młodych, tylko nie ma dobrych scenariuszy.

W 1999 roku zrealizowaliśmy w TVP 2 „Patrzę na ciebie, Marysiu” Łukasza Barczyka, a zaraz potem stworzyliśmy cykl „Pokolenie 2000”. To był powiew świeżości. No i okazało się, że scenariusze są.

Powstały wtedy „Moje pieczone kurczaki” Iwony Siekierzyńskiej, „Inferno” Macieja Pieprzycy, „Moje miasto” Marka Lechkiego, „Bellissima” Artura Urbańskiego. Wszystkie bardzo...