Nadpłata do zwrotu z oprocentowaniem

Dość powszechną praktyką organów podatkowych jest pomijanie naliczania oprocentowania przy rozstrzyganiu sprawy o stwierdzenie lub zwrot nadpłaty. Jest to efekt błędnego stosowania przepisów traktujących o oprocentowaniu nadpłaty

Także niskiej świadomości podatników o przysługujących im prawach.

Jedno świadczenie

Gdy wysokość uiszczonego świadczenia pieniężnego na rzecz organu podatkowego przekracza wielkość wynikającą z przepisów prawa podatkowego, powstaje zobowiązanie z tytułu nadpłaty. Pojawia się tu z jednej strony obowiązek zwrotu, a z drugiej uprawnienie do jego otrzymania.

Ordynacja podatkowa (dalej op) nie zawiera definicji nadpłaty, a jedynie wylicza kwoty, które uważane są za nadpłatę, zatem zobowiązanie z tytułu nadpłaty powstać może jedynie w tych sytuacjach.

Podatnik ma prawo nie tylko do uzyskania zwrotu kwot, które uznawane są za nadpłatę, ale również do ich oprocentowania. Przy czym nadpłata i oprocentowanie łącznie stanowią jedno świadczenie, tj. kwotę zwrotu. Obowiązek oprocentowania nadpłaty jest jedynie elementem konstrukcyjnym stosunku prawnego zobowiązania z tytułu nadpłaty.

Nie zawsze z odsetkami

Na pierwszy rzut oka wydaje się, że z art. 78 § 1 op można wyczytać zasadę, że nadpłaty podlegają oprocentowaniu. Jednak treść tego przepisu jest myląca. Jak podkreśla się w literaturze przedmiotu, w istocie należy go czytać następująco: w przypadku gdy nadpłata podlega oprocentowaniu, jej wysokość jest równa odsetkom za zwłokę.

O tym czy nadpłata podlega oprocentowaniu, decydują § 3 i 5 art. 78 op,...