Szaleństwo polityki

autor zdjęcia: Piotr Nowak

źródło: Fotorzepa

źródło: Rzeczpospolita

Nie jestem użytecznym idiotą. Muszę o tym publicznie zapewniać, bo Piotr Skwieciński dowodzi, że poparcie apelu o zapalenie świeczek na radzieckich mogiłach, choć subiektywnie mogło być słuszne, obiektywnie takie nie było – pisze filozof i publicysta

Czy nie ma już tak karkołomnej konstrukcji i tak krętej argumentacji, której nie można by użyć do zdezawuowania ludzi inaczej myślących? Lękam się, że w tej konkurencji, która od dawna była naszą specjalnością, bijemy niemal codziennie rekord Polski. Wystartowali w niej, niestety z powodzeniem, Piotr Skwieciński tekstem „Znicze miały dzielić” oraz Zdzisław Krasnodębski „Ostateczne zwycięstwo nad putinizmem” („Rzeczpospolita” 12 V 2010). Może jednak warto trochę przyhamować, a nawet się zatrzymać, i dlatego chcę o tym problemie napisać, bo dla wspólnego życia Polaków w wolnym kraju jest to konkurencja doprawdy niebezpieczna.

Przypomnę, że dwoje młodych historyków sztuki z Lublina, nienależących do żadnej partii, zwróciło się z apelem, by odpowiadając na życzliwe gesty społeczeństwa rosyjskiego pod adresem Polaków, zapalić 9 maja znicze na grobach żołnierzy Armii Czerwonej. Autorzy podkreślali jednoznacznie, że nie chcą relatywizowania historii, pragną jedynie, by z tragedii katyńskiej oraz ofiary życia żołnierzy radzieckich narodziło się polsko-rosyjskie pojednanie.

Ze mną z prośbą o podpisanie apelu skontaktował się nieznany mi osobiście Jacek Maj, który z jednej strony pisywał o sztuce w „Gazecie Wyborczej”, ale z drugiej – otrzymał nagrodę ministra kultury za czasów rządów PiS – LPR – Samoobrony. I jest to, o ile wiem, całe jego „zaangażowanie” w...