Telenowele z turbodoładowaniem

autor zdjęcia: Mirosław Owczarek

źródło: Rzeczpospolita

Polska literatura miłosna i erotyczna pisana przez kobiety ma bardzo tradycyjne, by nie rzec stereotypowe, przesłanie

Jak tak dalej pójdzie, jedyną erotyczną powieścią ostatnich lat pisaną z męskiego punktu widzenia przez mężczyznę zostanie „Lubiewo” Michała Witkowskiego reklamowane jako „ciotowski dekameron” albo pedalska epopeja. Rzecz odważna i wulgarna, bo jakiż może być seks uprawiany w parku czy na dworcu w czasach PRL.

Nadzieja w gejach, bo jeśli chodzi o związki damsko-męskie, to najpierw tę przestrzeń zmonopolizowała tzw. powieść kobieca, czyli Katarzyna Grochola i jej klony. Teraz zaś panie wzięły się do pisania o uczuciach płci brzydkiej, i to z takim impetem, że pojawiło się nawet określenie męska literatura kobieca. Na listach bestsellerów znalazły się ostatnio reprezentujące ten nurt „Nielegalne związki” Grażyny Plebanek i „Miłość po polsku” Manueli Gretkowskiej. Obie pisarki na bohaterów wybrały mężczyzn w średnim wieku i obie mają wyraźne ambicje socjologiczne. Chcą stworzyć portret polskiej uczuciowości i erotyzmu początków XXI wieku, 20 lat po ustrojowym przełomie.

Momenty były

Sądząc po recenzjach i internetowych opiniach czytelników (choć w tym wypadku głównie czytelniczek), powieść Grażyny Plebanek uchodzi za wyjątkowo odważną, przełomową, łamiącą obyczajowe tabu.

I rzeczywiście, jak na polskie standardy scen erotycznych jest tu wyjątkowo dużo, co różni „Nielegalne związki” od powieści kobiecych krajowej produkcji, w których...