Starość jest nielegalna

autor zdjęcia: Justyna Cieślikowska

źródło: Fotorzepa

Paulina Wilk Młodość rozpycha się łokciami, by niepodzielnie rządzić nowoczesnością. Sędziwy wiek, pognębiony i zawstydzony, usuwa się w cień. Odebrano mu login i hasło do aktywnego życia

Wtorek rano, centrum Warszawy, rondo ONZ. Na chodniku biegnącym od Warszawskiego Centrum Finansowego do wieżowca Rondo 1, w którym mieści się największa polska kancelaria prawna, pośpiech i tłok.

Dwudziestolatki w dopasowanych garniturach niosą skórzane teczki i przygładzają wąskie krawaty. Między nimi lawiruje rowerzysta. Sądząc z wyglądu i stylowego pojazdu bez przerzutek – początkujący pracownik korporacji, którego stać, by brak dobrego samochodu nadrabiać fantazją. Z uszu wystają mu białe słuchawki iPoda – jako przedstawiciel młodej generacji nie traci czasu w korkach, dba o środowisko i własny rozwój – jest na bieżąco z muzycznymi nowinkami. Toruje sobie drogę dzwonkiem i zwinnie przedostaje się do drzwi wejściowych.

Bokiem, przytulona do budynków, przemyka obca postać. Wszystko ją zdradza. Ten płaszcz jest za ciepły na wiosnę. Tempo – ślamazarne i nerwowe – nie pasuje do rozrastającego się miasta, w którym trzeba umieć płynąć na fali. Ramiona skulone, jakby je coś ciągnęło do ziemi. Wzrok skierowany na chodnik, a nie śmiało wprzód. Koszyk na zakupy w brzydkim brązowym kolorze, szarpany jak nieposłuszny pies. I ta twarz – zaciśnięta w grymasie nieporadności i goryczy, jednocześnie wystraszona i złowroga. Zmęczona, pomarszczona – stara.

Właśnie tacy nie chcemy być: wyrzuceni poza nawias jak emerytowani użytkownicy rzeczywistości, pozbawieni loginu i hasła dostępu do tego, co nazywamy aktywnym życiem. Im jesteśmy młodsi, tym silniej przekonani, że ten scenariusz nigdy nie będzie naszym udziałem. Przecież nie jesteśmy sami. Światowe koncerny, gwiazdy mediów,...