Potworna logika samozagłady

źródło: AFP

fot: MICHAL CIZEK

Zabijam, więc jestem. Komunistów, faszystów, islamistów – wszystkich ich łączy zgoda na destrukcję

Kiedy Barack Obama mówi o groźbie terroryzmu nuklearnego, odsłania zaledwie połowę problemu: techniczny potencjał produkcji narzędzi zniszczenia. Prezydent USA zapomina jednak o drugiej stronie medalu – mentalnej predyspozycji człowieka do destrukcji i autodestrukcji, do wysadzenia w powietrze dzielnicy lub nawet całego miasta bez mrugnięcia okiem.

„Jest tylko jeden, naprawdę poważny problem filozoficzny – to samobójstwo”, oznajmia na wstępie „Mitu Syzyfa” Albert Camus.

W dobie mnożących się terrorystycznych zamachów samobójczych problemem globalnym staje się irracjonalna logika prowadząca do uczynienia z siebie bomby – żywej torpedy, kamikadze.

Nie sądźmy, że zjawisko jest zupełnie nowe. Przypomnijmy postać Ewestilii Rogozinkowej, młodej 21-letniej kobiety, która z

13 funtami nitrogliceryny na brzuchu przedostała się do pilnie strzeżonej dzielnicy. Nie należała ani do Hamasu, ani do Tamilskich Tygrysów. Opisane zdarzenie miało miejsce w 1907 roku w Sankt Petersburgu, a Rogozinkowa była socjalistką – rewolucjonistką, jedną z tysięcy gotowych na najwyższą ofiarę w imię idei rewolucji. „Jeśli chcemy wykosić wszystko, nie możemy oszczędzać własnych nóg”, głosi nihilistyczny bohater powieści „Ojcowie i dzieci” Turgieniewa – Eugeniusz Wasiliewicz Bazarow.

Zadaję śmierć innym i zabijam siebie. Postawienie na jednej szali zabójstwa i...