Możesz płakać tylko trochę

autor zdjęcia: Rafał Guz

źródło: Fotorzepa

Barbara Stasiak

autor zdjęcia: Rafał Guz

źródło: Fotorzepa

Małgorzata Wypych

Nie ma dwóch takich samych rodzin. I takiej samej żałoby. Z bólem każdy musi sobie radzić sam. O życiu po katastrofie smoleńskiej opowiadają: Barbara Stasiak, Magdalena Merta i Małgorzata Wypych

Barbara Stasiak: Moje życie beze mnie

O swoim życiu sprzed 10 kwietnia 2010 r. mówi: „moje poprzednie życie”. Było pełne, prawdziwe, realne, miało barwy. I się skończyło. Nowe jest zawieszone. Jakby za moment można było się obudzić i wrócić do tamtej rzeczywistości. Lubi wspomnienia z „poprzedniego życia”. Z czasu, kiedy z Władkiem byli razem, kiedy było dobrze.

W ostatni wspólny wieczór, 9 kwietnia, obchodzili jej urodziny. Mąż uczcił to wcześniejszym powrotem z pracy i prezentem. Kolczykami. Były ciastka, przyszła rodzina, a siostrzeniec – muzykolog, student łódzkiej Filmówki – przysłał SMS z życzeniami. Rzecz jasna, muzykologicznymi. Dobrze się bawili, rozszyfrowując ten rebus. – Jak teraz będę spędzać swoje urodziny i imieniny? – zastanawia się Barbara Stasiak.

Poznali się w Najwyższej Izbie Kontroli. Pracowała w biurze prasowym. W imieniny, 4 grudnia, Władysław Stasiak przyszedł złożyć jej życzenia. Po dwóch tygodniach się oświadczył. Kiedy zgodziła się za niego wyjść, podrzucał ją z radości do sufitu.

– Niewiele osób wie, że był impulsywny. Z jednej strony prawość, siła i stabilność, z drugiej ułańska fantazja. Prawie nigdy nie robił tego, czego się ludzie po nim spodziewali – opowiada Barbara.

Teraz trwa oswajanie rzeczywistości. Bez niego. Dotknięcie każdej rzeczy samodzielnie. Mieszkanie, jedzenie,...