Rzeź i miłosierdzie

źródło: Archiwum

8 kwietnia 1994 r. w sierocińcu: dzieci ocalałe z masakr w Masace układano na materacach (fot. z archiwum zgromadzenia sióstr pallotynek)

źródło: Archiwum

Już we Francji: siostra Edyta z małym Joźefem, który został wrzucony przez nieznaną osobę do ciężarówki wywożącej ewakuowanych z sierocińca (fot. z archiwum zgromadzenia sióstr pallotynek)

autor zdjęcia: Rafał Guz

źródło: Fotorzepa

Siostra Edyta Budynek: Gdyby nie wiara i modlitwa nic byśmy nie zdziałały

Miejsce:

Masaka, około 20 km od Kigali, sierociniec św. Agaty działający pod patronatem Agathy Habyarimana, ówczesnej żony prezydenta Rwandy, kierowany przez siostry pallotynki

Czas:

10 kwietnia 1994 r., Niedziela Miłosierdzia Bożego, czwarty dzień masakr, w wyniku których zginie około 800 tysięcy ludzi z plemienia Tutsi. Zabiją ich rodacy z plemienia Hutu. Rzeź w Rwandzie uzyska miano najszybszego, najbardziej metodycznie przeprowadzonego ludobójstwa w historii.

Osoby:

Siostra Edyta Budynek – kierująca sierocińcem

Siostra Rafała Raś – pierwsza polska misjonarka w Rwandzie, w 1994 opiekunka kandydatek do zgromadzenia

Siostra Edyta Budynek

– Już w piątek na teren sierocińca wtargnął oddział żołnierzy ówczesnej armii i grupa młodych chłopców z maczetami. Chcieli rabować, niszczyć, ale przede wszystkim chcieli znaleźć personel  sierocińca z plemienia Tutsi.

Mieliśmy setkę dzieci pod opieką i około 30 osób personelu. Nigdy nie zastanawiałam się, które z tych osób są Tutsi, które Hutu, ale oni  nawzajem doskonale się odróżniali. Nawet dzieci i niemowlęta odróżniali. U nas były różne dzieci, głównie...