Szkolny eksperyment towarzysza Wiesława

źródło: Archiwum

Łucja Marek, dr. historii, Oddziałowe Biuro Edukacji Publicznej IPN Katowice

Plan PZPR. Zdjąć krzyże, zamiast religii – akademia

Łucja Marek, dr. historii, Oddziałowe Biuro Edukacji Publicznej IPN Katowice

Szkoły i inne placówki oświatowo-wychowawcze są instytucjami świeckimi. Całokształt nauczania i wychowania w tych instytucjach ma charakter świecki" – głosił art. 2 ustawy o rozwoju systemu oświaty i wychowania uchwalonej przez Sejm PRL 15 lipca 1961 r. Normatyw ten definitywnie usunął nauczanie religii ze szkół. Właśnie minęło 50 lat od tamtych wydarzeń...

Zezwalamy i usuwamy

Początkowo władze respektowały obecność katechezy w szkole. Okólnik Ministerstwa Oświaty z 13 września 1945 r. gwarantował nauczanie religii w placówkach oświatowych jako przedmiotu nadobowiązkowego, ale nakazał wymazać go ze świadectwa szkolnego. Jesienią 1947 r. władze podjęły zdecydowaną walkę z silną pozycją i wpływami Kościoła, także w oświacie. Obniżono wymiar godzin religii do jednej tygodniowo, przystąpiono do usuwania krzyży z sal lekcyjnych, zakazano działalności stowarzyszeniom katolickim, które wychowywały dzieci i młodzież, zamykano szkoły wyznaniowe i tworzono ateistyczne pod patronatem Robotniczego lub Chłopskiego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci (od 1949 r. Towarzystwa Przyjaciół Dzieci). Bardzo często laickie placówki oświatowe zakładano wbrew woli rodziców, w budynku jedynej w okolicy szkoły. Dochodziło też do aresztowań katechetów oskarżonych na...