Wszechświat jako nadmiar

źródło: Corbis

źródło: Corbis

Carl Sagan, niezmordowany poszukiwacz

źródło: AP

John von Neumann (z prawej, z prezydentem USA Dwightem Eisenhowerem): maszynek jakoś nie widać...

autor zdjęcia: Łukasz Trzciński

źródło: Fotorzepa

Stanisław Lem: Nikt nie woła

Jak ogromnego trzeba było nadmiaru masy, energii i  czasu, aby w jednym miejscu wszechświata wytworzyć cywilizację rozumną!

W przeddzień Wszystkich Świętych 1961 roku w obserwatorium Green Bank w Zachodniej Wirginii zebrała się dziesiątka naukowców, aby przedyskutować możliwość występowania cywilizacji rozumnych w kosmosie. Rej wodził Frank Drake, opromieniony pionierskim nasłuchem radiowym w ramach projektu Ozma, który wprawdzie niczego nie zarejestrował, ale zapewnił autorowi rozgłos. Zjawili się Philip Morrison, współautor opublikowanego w „Nature" artykułu, jak nasłuchiwać sygnałów z kosmosu na pasmach radiowych, i młody Carl Sagan, który wkrótce miał się stać instytucją i ikoną tego ruchu. Ponadto przybyli praktycy łączności radiowej, spece od porozumiewania się z delfinami i typowania gwiazd sprzyjających rozwojowi życia, a także oficjel z Akademii Nauk. Przewodniczył Otto Struve, szef Drake'a i prominentny astronom, znany z życzliwego podejścia do kosmitów. W trakcie trzydniowych dyskusji nadeszła wieść o przyznaniu Nagrody Nobla z chemii uczestnikowi konferencji Kelvinowi Alvinowi, co stało się pretekstem do wypicia skrzynki szampana. W takich okolicznościach przebiegała ta ekscytująca impreza.

Do historii nauki przeszła chyba dlatego, że zaraz na otwarcie Drake przedstawił wzór matematyczny na liczbę cywilizacji w Galaktyce. Panowie nie mieli żadnych wątpliwości, że kosmici istnieją, problemem wydawała się tylko ich liczebność. Wzór Drake'a miał postać iloczynu, w...