![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Fryzjerka stanie się wróżką
Gdy skutki wypadku są tak poważne, że zwiększyły się potrzeby poszkodowanego, może on dopominać się o rentę uzupełniającą. Niewykluczone też, że dostanie wsparcie na zmianę profesji
Jeżeli następstwa uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia mają charakter trwały, poszkodowany ma prawo żądać renty. Jest ona uzasadniona w trzech przypadkach:
- całkowitej lub częściowej utraty przez poszkodowanego zdolności do pracy zarobkowej,
- zwiększenia się jego potrzeb,
- zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość.
Istotą renty uzupełniającej jest rekompensata uszczerbku w dochodach poszkodowanego, który został spowodowany wypadkiem przy pracy. Ma więc zrównać sytuację finansową pracownika z sytuacją hipotetyczną, w której znajdowałby się, gdyby nie doszło do uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia będącego skutkiem wypadku przy pracy.
SN w wyroku z 8 czerwca 2005 r. (V CK 710/04) stwierdził, że renta przysługująca poszkodowanemu, który zachował częściowo zdolność do pracy, powinna odpowiadać różnicy między zarobkami, jakie mógłby osiągać, gdyby nie uległ wypadkowi, a pensją, jaką – w konkretnych warunkach – jest w stanie uzyskać przy wykorzystaniu swojej uszczuplonej zdolności do pracy.
Jeśli poszkodowany w wyniku nieszczęśliwego zdarzenia utracił całkowicie zdolność do wykonywania pracy, ma prawo do renty w wysokości zarobków, jakie osiągnąłby, gdyby nie utracił zdolności do pracy. Podwładny, który tylko częściowo utracił zdolność do pracy zarobkowej, może więc domagać się wyrównania...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
