Pontyfikat rewizji wartości

źródło: AP

Czy papież Franciszek wprowadzi w Kościele inne wzorce życia chrzescijańskiego, na podobieństwo tych, jakim hołdował jako prymas Argentyny?

Kościół w Ameryce Południowej to młoda, pełna witalności kobieta. A Kościół w Europie to zagubiona staruszka, którą gnębią dziwaczne przyzwyczajenia. Krzyczy, że nikt jej nie kocha, i obraża się na wszystkich – mówi Annie Gwozdowskiej znawca katolicyzmu latynoamerykańskiego.

Wiele się mówi, że wybór Franciszka to docenienie żarliwej religijności Kościoła w Ameryce Południowej. Tymczasem w Argentynie, gdzie prymasem był obecny papież, jest bardzo niewielka liczba chrztów i ślubów kościelnych.

Latynosi są z natury religijni. Odsetek agnostyków jest tam bardzo niewielki. Faktem jest, że liczba tzw. dominicantes, czyli osób, które chodzą w niedzielę do kościoła, nie zawsze jest aż tak wysoka jak w Polsce. Jeśli chodzi o śluby, rzeczywiście zdarza się dużo tzw. małżeństw naturalnych lub cywilnych, a datę ślubu kościelnego czasami przesuwa się w bliżej nieokreśloną przyszłość. Jednakże katolicy latynoscy przywiązują wagę do chrztu, eucharystii, Maryi, świętych, Kościoła i papieża. Wiarę wyrażają na różne sposoby, które w większości mieszczą się w paradygmacie religijności ludowej i nowszych ruchów eklezjalnych.

W niektórych grupach społecznych i regionach niskie uczestnictwo we mszy niedzielnej ma uzasadnienie historyczne. Jeszcze w latach 50. ub. wieku ludność Ameryki Łacińskiej mieszkała głównie na wsiach, rozproszona na wielkich obszarach. Ich mieszkańcy zbierali się regularnie na modlitwy prowadzone przez liderów świeckich. Kapłani odwiedzali takie naturalne wspólnoty sporadycznie, w niektórych przypadkach raz na rok lub nawet rzadziej. Fakt ten w pewnym stopniu tłumaczy...