Nikt już nie tęskni do wsi

autor zdjęcia: Mirosław Owczarek

źródło: Plus Minus

Stara kultura miejska opierała się 
na relacjach sąsiedzkich, które były ważniejsze niż więzy krwi. 
Dopiero komuniści zabili tę wspólnotę, przenosząc ludzi do bloków.

Mamy najwięcej strzeżonych osiedli w Europie. Czy to pokłosie chłopskiego zwyczaju grodzenia chałupy?

Kacper Pobłocki, etnolog: Nie zostało w nas już nic z chłopa. „Warszawa to miasto, w którym na ulicy nikt nie gwiżdże,  nie śpiewa, a nawet k..wy chodzą poważne jak matrony" – taką opinię przedwojennego turysty z Chorwacji przytacza historyk Błażej Brzostek. Polska przestrzeń publiczna jest ponura i hierarchiczna. Mamy poczucie, że w miejscach publicznych musimy się zachowywać porządnie, to znaczy nie swobodnie. Widać to wyraźnie w dyskusjach o tym, dlaczego tak nas irytują głośni i chamscy brytyjscy turyści, masowo odwiedzający polskie miasta. Jan Nowicki nazwał ich nawet „nowymi barbarzyńcami". Mają oni bowiem zupełnie inną kulturę przestrzeni publicznej i odmienne wzorce zachowania się w niej. W polskiej knajpie wszyscy siedzą przy stolikach, w brytyjskiej stoją w kupie i gadają głośno. Tam klasy „niższe" nie czują ani przymusu „porządnego" zachowania  i udawania tym samym kogoś innego, ani siedzenia cicho, by nie zajmować sobą przestrzeni publicznej. Inaczej w Polsce. Tu  ludziom o wyższej pozycji wolno więcej niż innym. Gdy osoba z nizin społecznych klnie, nazwiemy ją chamem. Gdy tak samo klnie znany...