Jak traktować know-how w CIT

źródło: Rzeczpospolita

Składniki definicji know-how na podstawie wyroków i interpretacji:

ROZLICZENIA | Określając podatkowe znaczenie know-how, należy wyselekcjonować zespół jego cech podnoszonych 
w orzecznictwie i interpretacjach skarbowych. Przepisy nie zawierają bowiem definicji tego pojęcia.

Przepisy ustawy o CIT posługują się pojęciem know-how. Nie zawierają jednak jego definicji. Nawet w samym określeniu nazwy tego prawa brak jest konsekwencji:

• art. 16b ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT, zaliczając know-how do wartości niematerialnych i prawnych (dalej: wnip), określa je jako „wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)";
• art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, regulujący pobór podatku u źródła, posługuje się pojęciem „informacji związanych ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how)".

W mojej ocenie z tej niekonsekwencji językowej ustawodawcy nie należy wyciągać wniosku o rozbieżności definiowania know-how dla potrzeb amortyzacji oraz poboru zryczałtowanego podatku. Know-how należy przypisać tożsame znaczenie na gruncie wszystkich regulacji ustawy o CIT (oraz analogicznych przepisów ustawy o PIT), nawet jeżeli „wiedza" obejmuje fakty i informacje uzyskane w inny sposób niż podmiotowe „doświadczenie" podatnika (np. w wyniku nabycia know-how od osoby trzeciej).

Istotne wątpliwości interpretacyjne wiążą się z tym, że w przepisie dotyczącym zryczałtowanego podatku dochodowego nie wymienia się know-how w postaci informacji związanych z „wiedzą w dziedzinie...