Kiedy można stosować uproszczenia
Spółki, których sprawozdania nie podlegają audytowi, mają prawo wyceniać produkcję w toku według kosztów bezpośrednich powiększonych o pośrednie, niezależnie od wykorzystania mocy produkcyjnych. Ograniczeniem będzie cena sprzedaży netto.
Produkcja w toku to ta część produkcji przedsiębiorstwa, która nie została ukończona na koniec okresu rozliczeniowego. Obejmuje ona produkty lub usługi w fazie wytwarzania, na które poniesiono nakłady (zakupione materiały lub usługi obce, zapłacone lub należne wynagrodzenia pracowników itp.), lecz które nie osiągnęły jeszcze statusu wyrobów gotowych. Produkcję w toku wraz z półfabrykatami zalicza się do produkcji niezakończonej przedsiębiorstwa. Przyjmuje się, że półfabrykatem można określić produkt nieukończony, który przeszedł określone fazy procesu technologicznego i nadaje się do zmagazynowania, czyli można go zewidencjonować ilościowo i wartościowo. Produkt niespełniający tych warunków zaliczany jest do produkcji w toku.
Stan produkcji w toku co do zasady (art. 28 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości) wycenia się według rzeczywistego kosztu wytworzenia, przy czym co najmniej na koniec każdego roku obrotowego stan produkcji niezakończonej jest potwierdzany spisem z natury w myśl art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy o rachunkowości.
Trzeba wyodrębnić główne składowe
Niezależnie od tego, czy spółka stosuje uproszczenie w zakresie wyceny produkcji w toku czy też nie (z wyjątkiem braku wyceny produkcji niezakończonej, o czym więcej w dalszej części artykułu), powinna w ewidencji finansowo–księgowej zapewnić wyodrębnienie...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta