![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Jak ustalać różnice przejściowe w przypadku środków trwałych
OBOWIĄZKI | Rozbieżności między bilansową i podatkową wartością aktywów i pasywów mogą mieć różne źródła. Ustalanie odroczonego podatku powinny rozpatrywać m.in. firmy, które stosują różne stawki amortyzacji w CIT i w księgach.
Ewelina Woźniak
Jednostki mające obowiązek prowadzić księgi rachunkowe zgodnie z ustawą o rachunkowości (dalej: uor) stosują dla celów bilansowych zawarte w niej zasady i metody wyceny aktywów oraz pasywów. W pewnych sytuacjach zapisane w uor sposoby ujmowania transakcji będą różniły się od ustalonych w regulacjach podatkowych zasad uznawania transakcji za koszty lub przychody podatkowe. Różnice pomiędzy prawem bilansowym a zapisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych sprawiają, że niektóre z pozycji aktywów i pasywów mogą mieć różną wartość księgową i podatkową. Co za tym idzie, bilansowe przychody i koszty oraz ustalony na ich podstawie wynik finansowy brutto najczęściej różnią się od ustalonej według prawa podatkowego podstawy opodatkowania, która jest różnicą pomiędzy przychodami podlegającymi opodatkowaniu oraz kosztami uzyskania przychodów.
W praktyce możemy mieć do czynienia z dwoma rodzajami różnic:
1) Różnice trwałe – charakteryzują się tym, że ujęte w księgach przychody lub koszty bilansowe nigdy nie staną się przychodami podlegającymi opodatkowaniu czy też kosztami uzyskania przychodu. Powstałe rozbieżności w podejściu bilansowym i podatkowym są stałe.
2) Różnice przejściowe – to różnice pomiędzy bilansową a podatkową wartością aktywów oraz...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
