Jak prawidłowo stać się wieczystym użytkownikiem

Umowa przeniesienia prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego, 
która nie zawiera postanowień, że dotyczy także własności budynków, nie jest z mocy prawa nieważna, jeżeli z niej wynika, 
że wolą stron nie było pozostawienie zabudowań zbywcy.

Tak uznał Sąd Najwyższy w wyroku z 4 lipca 2014 r. (II CSK 612/13).

Powódka będąca użytkownikiem wieczystym dwóch zabudowanych działek zawarła z pozwanymi umowę sporządzoną w formie aktu notarialnego, na podstawie której zobowiązała się im sprzedać prawo wieczystego użytkowania przedmiotowych działek jako „działek niezabudowanych". W umowie w formie aktu notarialnego powódka złożyła oświadczenie o przeniesieniu na pozwanych prawa wieczystego użytkowania działek, a pozwani nabyli to prawo do majątku wspólnego.

Następnie powódka wystąpiła o uzgodnienie stanu prawnego księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym poprzez wykreślenie w dziale II księgi wieczystej jako użytkowników wieczystych pozwanych oraz wpisanie w ich miejsce powódki. Uwzględniając powództwo, sąd rejonowy wskazał, że umowa przeniesienia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego, niezawierająca postanowień o przeniesieniu prawa własności budynków i innych urządzeń, jest nieważna (art. 58 § 1 kodeksu cywilnego; k.c.). Pozwani wnieśli apelację, w której argumentowali, że brak postanowień dotyczących przeniesienia własności budynku i...