Samozatrudnienie nie może obchodzić przepisów prawa pracy

źródło: materiały prasowe

Katarzyna 
Michalak-Oleszczuk

W prawidłowej umowie cywilnoprawnej nie powinny znaleźć się zapisy, które wskazują 
na narzucenie przez zleceniodawcę organizacji pracy, w szczególności czasu, miejsca i sposobu jej wykonywania.

Przedsiębiorcom co do zasady przysługuje prawo wyboru podstaw prawnych zatrudnienia swej kadry. W związku z powyższym często rezygnują oni z zawierania umów o pracę, a zamiast nich stosują umowy cywilnoprawne, takie jak umowa-zlecenie lub umowa o świadczenie usług. Bardzo częstym zjawiskiem jest też zmiana zasad współpracy z już zatrudnionymi pracownikami i zastępowanie stosunków pracy kontraktami. Wskazane działania są dopuszczane, ale tylko przy założeniu, że wraz z modyfikacją formy współdziałania zmianie ulegnie także jego rzeczywisty charakter. Sposób wykonywania obowiązków stron powinien bowiem być dostosowany do rodzaju umowy. Jednym z najczęstszych błędów popełnianych podczas zawierania umów cywilnoprawnych jest wprowadzanie do ich treści zapisów zbliżonych do postanowień umów o pracę. Firmy próbują w ten sposób łączyć korzyści wynikające z obu tych stosunków prawnych. Przepisy prawa pracy zakazują jednak tego typu działań.

Działalność jednoosobowa

Jedną z najbardziej popularnych form współpracy są umowy cywilnoprawne oparte na instytucji tzw. samozatrudnienia. Należy przez to rozumieć jednoosobową działalność gospodarczą prowadzoną na podstawie wpisu do centralnej ewidencji działalności gospodarczej przez osobę fizyczną – przedsiębiorcę – na własny rachunek i na własne ryzyko. Samozatrudniony –...