Czy instytucją pożyczkową się jest, czy tylko bywa

źródło: materiały prasowe

Mariusz 
Aleksandrowicz

Pojawiły się ostatnio głosy, że podatek bankowy miałby objąć przedsiębiorstwa, które udzielają pożyczek pracownikom lub współpracownikom. Wydaje się jednak, że taka interpretacja jest nieuzasadniona.

Marta Ignasiak

Bartłomiej Bronisz

W ostatnich dniach wyrażane jest stanowisko, że podatek od niektórych instytucji finansowych, wbrew swojej nazwie, miałby objąć także podmioty, których profesjonalna działalność nie ma związku z finansami. Miałoby w szczególności chodzić o te przedsiębiorstwa państwowe oraz międzynarodowe koncerny, które udzielają pożyczek pracownikom lub osobom współpracującym bądź oferują konsumentom odroczenie terminu zapłaty za towary i usługi, jeżeli tylko posiadają aktywa ponad ustawowy limit w wysokości 200 mln złotych. Celem niniejszego artykułu jest analiza obowiązujących regulacji i próba rozwiania powstałych wątpliwości.

Źródłem problemów w tym zakresie jest odwołanie się przez ustawę podatkową (ustawę z 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych) do ustawy regulującej prawa i obowiązki stron umowy kredytu konsumenckiego (ustawy z 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim). W efekcie, w katalogu podatników podatku bankowego znalazły się „instytucje pożyczkowe" zdefiniowane w ustawie o kredycie konsumenckim, przez co ustalenie katalogu podmiotów zobowiązanych do zapłaty podatku wymaga odwołania się do przepisów obu ustaw.

Definicja z ustawy

Zawarta w ustawie o kredycie konsumenckim definicja „instytucji pożyczkowej" obejmuje z zasady...