Umów trzeba przestrzegać, ale nie zawsze

źródło: materiały prasowe

prof. dr hab. Jarosław 
Nabiałek, profesor w Wyższej Szkole Ekonomii i Prawa w Berlinie, doradca podatkowy w Kancelarii MJN sp. z o.o. z siedzibą 
w Poznaniu

Gdy podatnik nie ma dowodu, 
że od jego dochodów ze stosunku pracy danina została już pobrana w innym państwie, będą one opodatkowane w Niemczech, mimo że umowa międzynarodowa stanowi inaczej. Takie stanowisko potwierdził ostatnio niemiecki Trybunał Konstytucyjny.

Czy nieuwzględnianie postanowień umów międzynarodowych w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w Niemczech jest regułą, czy może wyjątkiem?

Pytanie brzmi absurdalnie lub co najmniej dziwnie. Bo niby jak to możliwe, że Niemcy nie uwzględniają międzynarodowych umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania? Większość z nas odpowiedziałaby prawdopodobnie, że to niemożliwe, niezgodne z prawem, podważające sens jakichkolwiek umów międzynarodowych itd.

W tym przypadku wydaje się jednak, że rację należy przyznać mniejszości, mimo iż § 2 niemieckiej ordynacji podatkowej stanowi wyraźnie o pierwszeństwie prawa międzynarodowego przed prawem krajowym.

Od tej reguły są jednak (liczne) wyjątki. W samej niemieckiej ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ich obecnie 11.

Wyjątki od reguły

I tak przepisy § 15 ust. 1a zd. 1, § 17 ust. 3 zd. 3, § 20 ust. 4 zd. 1, § 48d ust. 1 zd. 1, § 50d ust. 1 zd.1, ust. 8, ust. 9 zd. 1, ust. 10 zd. 3 i ust. 11, § 50i ust. 1 zd. 1 i zd. 3...