Ujemny wynik nie musi wskazywać na dochody nieujawnione

PIT | Przedsiębiorca, który osiąga stratę przez kilka lat lub wykazuje ją w znacznej wysokości, często wzbudza podejrzenie fiskusa co do posiadania przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach.

Do końca ubiegłego roku częstą praktyką organów podatkowych było przypisywanie jako wydatku straty wykazanej w zeznaniu podatkowym bez wyliczania, czy faktycznie wydatki przewyższają przychody. Praktyka taka spowodowana była brakiem regulacji w zakresie ustalania podstawy opodatkowania z tytułu dochodów nieujawnionych oraz brakiem wyjaśnienia w ustawie o PIT nawet podstawowych definicji w zakresie dochodów nieujawnionych.

Od 1 stycznia 2016 r. dla potrzeb postępowań w zakresie dochodów nieujawnionych w art. 25b ust. 2 ustawy o PIT zdefiniowano pojęcie wydatku. Przez wydatek należy rozumieć wartość zgromadzonego w roku podatkowym mienia lub wysokość wydatkowanych w roku podatkowym środków, w przypadku gdy nie jest możliwe ustalenie roku podatkowego, w którym zgromadzono te wydatki. Strata nie może zatem zostać uznana za wydatek, ponieważ kosztów uzyskania przychodów nie można utożsamiać z wydatkami. Jak wskazywał Naczelny Sąd Administracyjny np. w wyroku z 17 grudnia 2009 r. (II FSK 1216/08), strata ze źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, nie jest dowodem na to, że podatnik poniósł w roku podatkowym wydatki przekraczające wysokość przychodów o wartość straty. Praktyka organów podatkowych w tym zakresie często jednak nie uwzględniała aktualnego orzecznictwa...