Trzeci filar Unii Bankowej

autor zdjęcia: Piotr Wittman

źródło: Fotorzepa

Dyrektywa regulująca od 2014 r. systemy gwarantowania depozytów w Unii Europejskiej nie została w pełni wdrożona przez wszystkie państwa – pisze była komisarz UE.

Danuta Hübner

Konsekwencją utworzonej w 2012 r. Unii Bankowej miała być likwidacja związku między potencjalnym kryzysem w sektorze bankowym i zadłużeniem publicznym. Ewentualne kryzysy bankowe nie przekształcałyby się w kryzys fiskalny. Wprowadzone rozwiązania mają szczególne znaczenie dla banków prowadzących działalność transgraniczną, zarówno w sferze ich nadzoru, jak i uporządkowanej likwidacji oraz restrukturyzacji. Podjęty plan działań zmierzających do utworzenia Unii Bankowej zakładał stworzenie trzech jej filarów: jednolitego europejskiego nadzoru, jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego system gwarantowania depozytów.

Pierwsze dwa filary zostały wprowadzone w życie. Jednolity mechanizm nadzoru zaczął obowiązywać w 2014 r., od kiedy bezpośredni nadzór nad dużymi bankami objął Europejski Bank Centralny, który koordynuje też działania nadzorujące mniejsze instytucje finansowe. Rada ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków (ang. Single Resolution Bard – SRB) rozpoczęła działalność w styczniu.

Pomysł wspólnego systemu gwarantowania depozytów wynika z zasady ubezpieczania depozytów na tym samym poziomie, na jakim działa nadzór. Doświadczenia kryzysu uzasadniają także potrzebę asekurowania krajowych systemów zabezpieczenia depozytów na wypadek...