Wspólnota wartości. Razem przeciw złu

źródło: Rzeczpospolita

W 1983 r. za Kornelem Morawieckim wydano list gończy. Donosiła o tym „Gazeta Robotnicza”, organ KW PZPR we Wrocławiu.

autor zdjęcia: Piotr Cieśla

źródło: Forum

Symbol Solidarności Walczącej znano w całej Polsce. Czasem pojawiał się w nieoczekiwanych miejscach – jak na placu zabaw w warszawskim Lasku Bielańskim (grudzień 1982 r.).

Dla twórców SW zmagania z systemem komunistycznym miały przede wszystkim wymiar etyczny.

Solidarność Walcząca zajmuje wyjątkowe miejsce w dziejach polskiego podziemia lat 80. Jednocześnie była ona częścią wielkiego społecznego zrywu, zapoczątkowanego podczas pamiętnego Sierpnia.

Organizacja najczęściej opisywana jest przymiotnikiem „radykalna". Jest to oczywiście uzasadnione, nie wyczerpuje jednak kwestii specyfiki tej struktury. Warto się zastanowić, na czym w rzeczywistości polegał ów radykalizm i czym organizacja Kornela Morawieckiego różniła się od innych grup antykomunistycznego podziemia.

Solidarność Walcząca powstała w czerwcu 1982 r., w efekcie długotrwałego sporu o taktykę walki z komunistami toczonego w łonie Regionalnego Komitetu Strajkowego. Lider RKS Władysław Frasyniuk sprzeciwiał się organizowaniu demonstracji, argumentując swoje stanowisko obawą o możliwe ofiary.

Do tej dyskusji nawiązał Kornel Morawiecki w programowym tekście „Jeśli chcemy żyć", opublikowanym w pierwszym numerze Solidarności Walczącej. Jest to tekst zaskakujący na pierwszy rzut oka, rozpoczynający się od... dwukrotnego cytatu z ewangelii św. Mateusza. Budując nader apokaliptyczny obraz sowieckiego zagrożenia, autor wzywał w nim do solidarnej walki z komunizmem i gotowości poświęcenia własnego życia. Artykuł kończyła trawestacja słów Chrystusa: „już na tym świecie zachować swe życie można tylko wówczas, jeśli gotowym jest się stracić je w obronie sprawiedliwości i...