Pytania prejudycjalne jako narzędzie pracy sędziego

źródło: Shutterstock

Wzajemna współpraca sądów krajowych z Trybunałem Sprawiedliwości jest jednym z najważniejszych środków zapewniających jednolitą wykładnię prawa wspólnotowego

Pytania prejudycjalne z Polski mogą być zadawane już od 15 lat, czyli od przystąpienia do Unii Europejskiej. Przez praktycznie 14 lat nie był to instrument często wykorzystywany w porównaniu z innymi krajami Unii Europejskiej, zwłaszcza przez sądownictwo powszechne, a także Sąd Najwyższy. Nierzadko kierowane pytania prejudycjalne były sporządzone wadliwie, co skutkowało ich odrzuceniem bądź stwierdzeniem braku właściwości TSUE. Najwięcej pytań prejudycjalnych zostało zadanych przez sądy administracyjne i w tym miejscu należy przyznać, że pytania kierowane przez sądy administracyjne były sformułowane w sposób wzorcowy.

Z badań, które zostały przeprowadzone wśród sędziów sądów powszechnych w przedmiocie ustalenia przyczyn ograniczeń w zadawaniu pytań prejudycjalnych, wymieniana jest przede wszystkim obawa o poprawność konstrukcji pytania prejudycjalnego, zarzut ewentualnej przewlekłości postępowania, brak wniosku stron oraz generalnie ogólnej zachęty do sięgania po takie instrumenty.

Tymczasem wzajemna współpraca sądów krajowych z Trybunałem Sprawiedliwości jest jednym z najważniejszych środków zapewniających jednolitą wykładnię prawa wspólnotowego.

Co istotne, niewystąpienie do TSUE z pytaniem prejudycjalnym w sytuacji, gdy w trakcie postępowania powstają wątpliwości interpretacyjne, od których zależy prawidłowe rozstrzygnięcie...