Państwo dobrobytu, czyli problem konia i wozu

Witold M. Orłowski główny doradca ekonomiczny PwC 
w Polsce, Akademia Finansów 
i Biznesu Vistula Zbliżające się wybory rozpalają 
głowy polityków i skłaniają 
do coraz śmielszych deklaracji.

Niemal mimochodem (i to raczej jako wymyślona na końcu wisienka na torcie obietnic, a nie ustalona od początku filozofia działania) rzucone zostało stwierdzenie fundamentalne: celem działań jest (podobno) budowa „polskiej wersji państwa dobrobytu". Państwo dobrobytu? Brzmi świetnie. Wszystkim Polakom natychmiast kojarzy się to z irlandzką pensją minimalną, francuskimi świadczeniami społecznymi, niemiecką służbą zdrowia i skandynawską edukacją publiczną. Aż dziw, że nikt nie wpadł na to wcześniej: gdybyśmy już w roku 1990 zadekretowali państwo dobrobytu, a nie opowiadali jakieś bzdury...