Długotrwałe chorobowe może się skończyć zwolnieniem

W większości orzeczeń Sąd Najwyższy wskazał, że wypowiedzenie uzasadniają absencje długotrwałe i powtarzające się. SN często ocenia przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę wskutek nieobecności z powodu stanu zdrowia pracownika 
przez pryzmat zasad współżycia społecznego.

Niewątpliwie zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem SN wypowiedzenie umowy o pracę stanowi zwykły sposób jej rozwiązania (wyrok SN z 4 grudnia 1997 r., sygn. I PKN 419/97) i przyczyna wypowiedzenia nie musi mieć szczególnej wagi czy nadzwyczajnej doniosłości, jednakże nie oznacza to przyzwolenia na arbitralne, dowolne i nieuzasadnione lub sprzeczne z zasadami współżycia społecznego wypowiedzenie umowy o pracę (wyrok SN z 28 października 1998 r., sygn. I PKN 398/98, wyrok SN z 6 grudnia 2001 r., sygn. I PKN 715/00).

Istota i cel stosunku pracy

Ocena zasadności wypowiedzenia umowy o pracę powinna być powiązana z istotą i celem stosunku pracy. Jeżeli w umowie o pracę pracownik zobowiązuje się do świadczenia pracy na rzecz pracodawcy, pracodawca zaś zatrudnia pracownika za wynagrodzeniem (art. 22 § 1 k.p.), to sprzeczne z celem stosunku pracy jest jego trwanie wtedy, gdy pracownik nie może wykonywać przyjętych na siebie obowiązków z powodu choroby (np. wyroki SN z 4 grudnia 1997 r., sygn. I PKN 422/97, z 29 września 1998 r., sygn. I PKN 335/98; postanowienie z 29 marca 2005 r., sygn. II PK 300/04). Na tej podstawie SN przyjmuje ugruntowany już pogląd, że długotrwałe i częste nieobecności pracownika w pracy z powodu choroby mogą, co do zasady, uzasadniać wypowiedzenie umowy o pracę, gdyż z reguły nie pozwalają pracodawcy na osiągnięcie celu zamierzonego w umowie o pracę. Co do...