Koszt wytworzenia według nowego KSR nr 13

Nowy standard po raz pierwszy będzie stosowany do sprawozdań finansowych sporządzonych za rok obrotowy rozpoczynający się od 1 stycznia 2019 r. W drodze decyzji podjętej przez zarząd, możliwe jest również jego wcześniejsze zastosowanie.

Na mocy uchwały podjętej 16 kwietnia 2019 r., Komitet Standardów Rachunkowości przyjął nowy Krajowy Standard Rachunkowości nr 13 pod nazwą „Koszt wytworzenia jako podstawa wyceny produktów". Standard ten stanowi wyczerpujące rozwinięcie zasad wyceny określonych w ustawie o rachunkowości, przyjętych dla rzeczowych składników aktywów obrotowych będących wyrobami gotowymi.

Zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości, rzeczowe składniki aktywów obrotowych wycenia się według cen nabycia lub kosztów wytworzenia. Warunkiem jest jednak, aby tak ustalona wartość nie przekraczała cen ich sprzedaży możliwych do uzyskania na dzień bilansowy. W przypadku wyrobów gotowych należy korzystać z kosztu wytworzenia. Zgodnie z ustawową definicją, koszt wytworzenia powinien obejmować koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem danego produktu oraz tzw. uzasadnioną część kosztów pośrednich. Ustalenie tych kosztów dotychczas stwarzało przedsiębiorstwom największe problemy. Z pomocą przychodzi nowy standard, który rozwija ustalenia opisane w ustawie.

Metoda eliminacji

Bezpośrednie koszty wytworzenia są w mojej ocenie mniej problematyczne w ustaleniu. Obejmują koszt materiałów zużytych bezpośrednio do produkcji, koszty ich pozyskania oraz inne związane bezpośrednio z procesem przetwarzania, mające na celu...