Pieniądze za rozstanie z pracodawcą

Umowne ustalenie dłuższego okresu wypowiedzenia wymaga określenia relacji między tym dłuższym okresem a odszkodowaniem przy wadliwym rozwiązaniu umowy o pracę.

Dopuszczalność umownej zmiany długości okresów zatrudnienia określonych w art. 36 § 1 k.p. była przedmiotem licznych wypowiedzi orzecznictwa. Początkowo SN przyjmował, że przepisy regulujące długość okresów wypowiedzenia mają charakter bezwzględnie obowiązujący, a tym samym nie mogą być zmieniane wolą stron lub w układach zbiorowych pracy (wyrok SN z 23 marca 1978 r., sygn. I PRN 24/78, oraz wyrok SN z 30 lipca 1981 r., I PR 63/81).

Zmiana podejścia do interpretacji art. 36 § 1 k.p. nastąpiła w uchwale z 9 listopada 1994 r. (sygn I PZP 46/94), w której SN podkreślił, że stosunek między postanowieniami umów o pracę a przepisami prawa pracy określony został w sposób generalny w art. 18 k.p., który stanowi podstawową zasadę prawa pracy. Tym samym odmienna reguła, a mianowicie, iż strony nie mogą w umowie zawrzeć postanowień bardziej korzystnych dla pracowników, musi być wyraźnie przewidziana w przepisie szczególnym (np. art. 291 § 4 k.p.) i – jako wyjątkowa – nie może być interpretowana i stosowana w sposób rozszerzający. Przepis art. 36 k.p. sformułowany jest...