Roszczenia pracownicze są chronione w razie niewypłacalności pracodawcy

Dyrektywa unijna w sprawie ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy nie zobowiązuje państw członkowskich do ochrony roszczeń na każdym etapie postępowania upadłościowego, a państwo członkowskie ma swobodę w ustalaniu daty niewypłacalności.

W przypadku zaistnienia sytuacji niemożności zaspokojenia roszczeń pracownika z powodu niewypłacalności pracodawcy warto pamiętać, że wówczas roszczenia takiego pracownika podlegają szczególnej ochronie, a zasady, zakres i tryb tej ochrony ustawodawca uregulował w ustawie z 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (t.j. DzU z 2020 r., poz. 7; dalej: ustawa).

W razie niewypłacalności pracodawcy niezaspokojone roszczenia pracownicze podlegają zaspokojeniu ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (art. 12, ust. 1 ustawy). Dotyczy to pracowników, a także byłych pracowników oraz uprawnionych do renty rodzinnej członków rodziny zmarłego pracownika lub zmarłego byłego pracownika (art. 11 ustawy).

Wypłaty z Funduszu

Dokonując wykładni przepisów wymienionej powyżej ustawy, istotne znaczenie ma ratio legis norm odnoszących się do wypłat z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (dalej: Fundusz). Celu tego nie można pominąć przy wykładni przepisów, ponieważ zarówno ten cel, jak i jego realizacja stanowią o skuteczności ochrony gwarantowanej przez Fundusz. Celem tym jest zaspokojenie wierzytelności pracowniczych, których pracownik został pozbawiony wobec niewypłacalności pracodawcy i których nie mógł wyegzekwować w zwykłym trybie od...