Jak namalować duszę narodu

autor zdjęcia: Krzysztof Wilczyński

źródło: MNW

Władysław Jarocki (1879–1965) Huculi, 1911–1920 olej, płótno; Muzeum Narodowe w Warszawie

źródło: A. RING, L. SANDZIEWICZ

Jan Matejko (1838–1893) Upadek Polski (Reytan), 1866 olej, płótno; Zamek Królewski w Warszawie

źródło: MAREK H. DYTKOWSKI / MNW

Stanisław Wyspiański (1869–1907) Chochoły, 1898-1899 pastel, papier na tekturze; Muzeum Narodowe w Warszawie

źródło: SŁAWOMIR OBST

Jacek Malczewski (1854–1929) Melancholia, 1890–1894 olej, płótno; Fundacja im. Raczyńskich przy Muzeum Narodowym w Poznaniu

Ta panorama polskiego malarstwa od romantyzmu do Młodej Polski wzbudziła zainteresowanie we Francji, ale nie mniej interesująca będzie dla polskiego widza.

Poprzedzająca obecną wystawę ekspozycja „Polska 1840–1918. Zobrazować ducha narodu" była prezentowana w Louvre- Lens, nowoczesnym oddziale paryskiego Luwru, które rocznie odwiedza około pół miliona gości. W siedmioletniej historii tego muzeum była to pierwsza wystawa specjalnie stworzona dla niej, z inicjatywy Francuzów.

Tego typu całościowa prezentacja, obejmująca sztukę XIX wieku z jej późnoromantycznym rodowodem, odbyła się we Francji po raz ostatni w 1977 roku, kiedy Polska była jeszcze krajem komunistycznym. Nazywała się „L'esprit romantique dans l'art polonais XIXe–XXe siècles" i można ją było oglądać w znakomitym miejscu, jakim jest Grand Palais w Paryżu. Od tamtego czasu były co najwyżej wystawy skupione na jakimś konkretnym zagadnieniu czy artyście. To podkreśla wagę ubiegłorocznej prezentacji w Louvre-Lens.

Otwierana teraz w Muzeum Narodowym w Warszawie wystawa pierwotnie miała być dostępna dla widzów już w kwietniu, zaraz po powrocie z Francji. Te plany pokrzyżowała pandemia koronawirusa.

Podobnie jak we Francji, ekspozycję otwiera dział „Interregnum" i dwa obrazy wyznaczające narrację wystawy:...