Co robić, gdy plan jest niezgodny ze studium

Rada gminy uchwalając miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego powinien pamiętać, że musi być on zgodny ze studium. Niespójność pomiędzy tymi dwoma dokumentami ma poważne konsekwencje.

Planowanie przestrzenne w gminie odbywa się przy pomocy studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.

To jest obowiązek

Uchwalenie studium jest obowiązkowe. Dokument ten obejmuje teren całej gminy. Nie jest on jednak aktem prawa miejscowego – nie wpływa na sytuację prawną właścicieli nieruchomości w zakresie treści przysługującego im prawa własności.

„Z art. 9 ust. 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej: u.p.z.p. wynika zaś, że studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy nie ma charakteru aktu prawa miejscowego, jest zatem aktem polityki wewnętrznej gminy, w którym określa się uwarunkowania zagospodarowania przestrzennego gminy (m.in. geograficzne, demograficzne, przyrodnicze, ekonomiczne) oraz długofalową politykę przestrzenną gminy. Ma ono określać zakres ustaleń planu oraz pewne ogólne założenia przestrzenne. Konkretyzacja zaś tych ustaleń następuje w dalszej fazie prac planistycznych, przy zachowaniu ustawowo unormowanej procedury, przestrzeganiu etapów stanowienia planu i kompetencji organów gminy" – wyrok NSA z 24 listopada 2015 r.

Zakres prawa własności jest natomiast wyznaczany przez miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego. Uchwały zawierające plany miejscowe są aktami prawa miejscowego....