Demokracja w autokracji

Rozproszkowana węgierska opozycja zwarła szeregi i po latach bezsensownych sporów wyłoniła kontrkandydata dla wszechmocnego dotychczas Viktora Orbána. Czy rzeczywiście nad Dunajem zanosi się na polityczny zwrot? – analizuje politolog.

Zaczęło się przed Bożym Narodzeniem ubiegłego roku. 20 grudnia partie opozycyjne podpisały 13-punktową deklarację zapowiadającą wspólny front w wyborach parlamentarnych w kwietniu 2022 r. W sojusz weszło sześć ugrupowań: Węgierska Partia Socjalistyczna (MSzP), oderwana od niej kiedyś Demokratyczna Koalicja (DK) byłego premiera Ferenca Gyurcsányego, ugrupowanie zielonych pod nazwą Możliwa Jest Inna Polityka (LMP), ruch Momentum, który narodził się z fali protestu przeciwko organizacji w Budapeszcie igrzysk olimpijskich, inne lewicowo-zielone, ale wręcz kanapowe ugrupowanie Dialog za Węgry (Parbeszéd Magyaroszágért – PM), które w 2013 r. oderwało się od LMP. Listę zamknął, co najbardziej zaskakujące, głośny kiedyś Jobbik, który ostatnio przeszedł na pozycje centrowe, oddając najbardziej skrajny elektorat, szczególnie ten o narodowym odcieniu, rządzącemu Fideszowi.

Demokratyczny scenariusz

Jak widać, powstała cała paleta od lewa do prawa, obejmująca praktycznie wszystkie nurty polityczne, od socjalistów, liberałów i zielonych po konserwatystów i nawet nacjonalistów. Połączyła je konieczność, a nade wszystko arytmetyka wyborcza. Albowiem rządząca partia Fidesz tak bardzo kuglowała ordynacją wyborczą, stawiając na zasadę „zwycięzca bierze wszystko", że po dekadzie jej rządów stało się...