Wolność sumienia i wyznania w ujęciu karnoprawnym

Karnoprawna ochrona wolności sumienia i wyznania może budzić istotne wątpliwości od strony nie tylko aksjologicznej czy społecznej, ale również prawnej. Niekiedy mocny sprzeciw osób pokrzywdzonych lub pokrzywdzonych określonych grup społecznych wobec negatywnych i nieuzasadnionych wypowiedzi, a szerzej zachowań reprezentantów czy członków związków wyznaniowych lub religijnych – niezależnie od tego, do którego akurat związku należą – bywa postrzegany jako atak na wolność sumienia i wyznania osób związanych z tym związkiem wyznaniowym lub religijnym. Istnieje wówczas ryzyko potraktowania pierwotnie pokrzywdzonej osoby jako sprawcy, a pierwotnego naruszyciela jako ofiary.

Zgodnie z obowiązującymi unormowaniami – niezależnie od tego, czy przyszła już pora na ich zmianę, a jeśli tak, to jak głęboką, gdyż o tym powinna decydować wola społeczeństwa – kto ogranicza człowieka w przysługujących mu prawach ze względu na jego przynależność wyznaniową albo bezwyznaniowość, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat dwóch – art. 194 kodeksu karnego. Z kolei wedle art. 195 k.k. kto złośliwie przeszkadza publicznemu wykonywaniu aktu religijnego Kościoła lub innego związku wyznaniowego o uregulowanej sytuacji prawnej, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat dwóch (§ 1), a tej samej...