Kiedy sztuka staje się wolnością

„Jazz jest muzyką wolności” – mówi w filmie Rafała Mierzejewskiego „Na zawsze Melomani” wokalistka Carmen Moreno.

W latach stalinowskiej dyktatury jazz był dla młodej polskiej inteligencji rodzajem odskoczni do innego świata. Ale jak przypomina jeden z bohaterów dokumentu, socjalistyczne władze na początku lat 50. uznały, że jazz nie jest muzyką uciśnionych niewolników walczących o wolność i wykrzykujących swoje krzywdy, lecz „narzędziem imperializmu, które ma zamieszać w głowie robotnikom, odciągnąć ich od taśm produkcyjnych i zagrozić istnieniu państwa polskiego”.

Wtedy jazzu słuchało się w trzeszczących radioodbiornikach z amerykańskich rozgłośni, ale polscy jazzmani się nie poddawali. Grali. Jerzy „Duduś” Matuszkiewicz, Andrzej „Idon” Wojciechowski, Andrzej Trzaskowski,...