Wróg u bram

Gdyby wymówki były walutą, bylibyśmy bez wątpienia najbogatszymi ludźmi na świecie.

Przechadzając się po pustych sądowych korytarzach, na których od czasów pandemii zbyt wiele się nie dzieje, łatwo stać się w sposób całkowicie niechciany sprawcą ciężkiego naruszenia prywatności. Tak też było i w tym przypadku: wystarczyła tylko chwila mojej nieuwagi, by usłyszeć donośny, niski głos starszego już mecenasa opuszczającego salę sądową, który tłumaczył młodszemu koledze po fachu, na czym świat prawniczy stoi: „Pamiętaj, klient jest twoim największym wrogiem!”. O co konkretnie chodziło, już niestety nie dosłyszałem, ale przypomniało mi to, jak często owo sformułowanie o największym wrogu adwokatów słyszałem, ucząc się dopiero wykonywania tego pięknego zawodu. Skłoniło mnie to do głębszej refleksji o naszej naturze i faktycznej potrzebie posiadania „wroga”.

Figura wroga w kulturze

Teoria „wroga” pojawia się w naszej kulturze od stuleci i występuje w takich dziedzinach nauki jak socjologia, psychologia społeczna, nauki polityczne czy filozofia. Wróg oczywiście nie musi faktycznie istnieć, aby być postrzeganym jako zagrożenie – może...