Czyje dobro, czyja korzyść?

Sąd okręgowy przedstawia TSUE do oceny teorię i ustalone orzecznictwo zamiast wykładni prawa

Sąd Okręgowy w Krakowie zwrócił się do TSUE z pytaniem prejudycjalnym (sygnatura C-396/24) o zgodność z art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich. Media zgodnie oceniły to pytanie jako próbę podważenia popularnej teorii Sądu Najwyższego o tzw. dwóch kondykcjach, której dopatrzono się w uchwałach SN z lutego i maja 2021 r. (III CZP 11/20 i III CZP6/21). Sąd słusznie dostrzega jej szkodliwość dla konsumenta wobec procedowania sprawy w dwóch procesach zamiast jednego. Cui bono, cui prodest?

Pytania Sądu Okręgowego w Krakowie (sygn. C 396/24)

Pytania sądu zostały ułożone zgodnie z zasadami obowiązującymi przed TSUE, czyli wnoszą o wydanie opinii, czy zaprezentowane poglądy nie sprzeciwiają się art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich. Pytania w koniecznym skrócie odwołują się do orzecznictwa krajowego i są następujące:

1) czy po unieważnieniu umowy kredytu konsument i przedsiębiorca mają obowiązek zwrotu odpowiednio całej nominalnej kwoty otrzymanego kredytu i wszystkich wpłat dokonanych tytułem spłaty tego kredytu – bez względu na to ile faktycznie konsument oddał już bankowi i bez względu na rzeczywistą wysokość kwoty pozostałej do spłaty,

2) czy zgodnie z tzw. ustalonym orzecznictwem krajowym sąd jest...