Który wniosek ma pierwszeństwo: o upadłość czy restrukturyzacyjny?

Niewypłacalny przedsiębiorca ma do wyboru dwie ścieżki: restrukturyzacyjną i upadłościową. Celem każdej z nich jest doprowadzenie do jak najpełniejszego zaspokojenia jego wierzycieli. Różni je natomiast sposób, w jaki cel ten ma być osiągnięty.

1. Czym różni się ścieżka restrukturyzacyjna od upadłościowej?

W postępowaniu restrukturyzacyjnym dłużnik przedstawia koncepcję uzdrowienia swojej sytuacji i spłaty wierzycieli na nowych, lecz zaakceptowanych przez nich zasadach. Istotne jest utrzymanie przedsiębiorstwa dłużnika w ruchu. Z kolei postępowanie upadłościowe przebiega pod hasłem likwidacji majątku niewypłacalnego dłużnika i podziału uzyskanych z likwidacji sum między wierzycieli. Ustawa mówi wprawdzie, że postępowanie upadłościowe należy prowadzić tak, aby – jeśli racjonalne względy na to pozwolą - dotychczasowe przedsiębiorstwo dłużnika zostało zachowane. Są to jednak przypadki niezwykle rzadkie. Tak więc – w pewnym uproszczeniu - w restrukturyzacji wierzyciele są spłacani ze środków pozyskanych przez dłużnika w ramach kontynuowanej przez niego działalności (choć plan restrukturyzacyjny może także przewidywać sprzedaż części majątku), natomiast w upadłości dzielone między wierzycieli jest to, co upadły do tej pory zgromadził.

Przedsiębiorca w finansowych kłopotach preferuje ścieżkę restrukturyzacyjną. Trudno mu się dziwić. Ze względu na tę preferencję może on jednak nazbyt optymistycznie oceniać swoją zdolność do wykonania proponowanego wierzycielom układu. Jednocześnie może przedstawiać wariant upadłościowy jako mniej korzystny, niż jest w rzeczywistości.

2. Co może zrobić wierzyciel, jeśli dłużnik wystąpił z wnioskiem...